1921
versieringen aan winkelpui
materiaal en afmetingen onbekend
architect: J.F. Staal
Voor de winkelpui van de voormalige pianohandel Kettner in de Choorstraat in Utrecht maakte Hildo Krop enkele versieringen. Aan de linkerkant van de etalage zat een man met een vogel en rechts een fauntje met een slang. Helaas is er niets meer van deze winkelpui terug te vinden.
Cours de la Reine, Parijs
1924-25
1. De eeuwige vrouw
2. Mensenpaar
3. en 4. vrouwenkop en mannenkop
Franse kalksteen (Pouillenay), resp. 157 cm (1,2); 57 cm (3,4)
5. maskerkoppen
1. Actie naar binnen
2. Actie naar buiten
gepolychromeerd en verguld hout, 46 cm (elk)
architect: J.F. Staal
In 1924-25 werden Hildo Krop, Lambertus Zijl, Joseph Mendes da Costa en John Rädecker ingeschakeld om beeldhouwwerk te maken voor het Hollandse paviljoen van de wereldtentoonstelling ‘Exposition des arts décoratifs et industriels modernes’ in Parijs. Het paviljoen van architect Jan Staal was geheel in de stijl van de Amsterdamse School opgetrokken in baksteen en versierd met gemetselde decoraties. Krop woonde en werkte gedurende zijn arbeid een half jaar in het woonhuis-atelier van de beeldhouwer Osip Zadkine. Ook in Parijs ging hij, zoals hij gewend was, gekleed in een wijde broek, een boezeroen met bretels en op klompen. Met een hoedje en een stofbril op, zag hij er uit als ‘een zeer bijzondere werkman, in het geheel niet de pathetische artist uit de binnenkamers, zoals de Franse arbeider zich die denkt’, zoals een aanwezige journalist signaleerde. In deze uitdossing ontving hij ook de tentoonstellingscommissie, die de voortgang van het werk in ogenschouw kwam nemen. Krop hakte voor het exterieur van het paviljoen de twee beeldhouwwerken ‘De eeuwige vrouw’ en ‘Een mensenpaar’, die pijlers aan de achterzijde bekroonden. Twee koppen sierden de uiteinden van stenen balken. Verder sneed Krop twee maskers in hout, die werden gepolychromeerd en deels verguld, en bevestigd waren aan de uiteinden van balken aan het exterieur.
Ook bij de tentoongestelde werken had Krop een aandeel. Zie hiervoor V44.
Na afloop van de tentoonstelling werd het paviljoen afgebroken. De beelden werden aan de kunstenaar teruggegeven. ‘De eeuwige vrouw’ bevindt zich op begraafplaats Zorgvliet op het graf van de kunstenaar en zijn vrouw. ‘Mensenpaar’ is ondergebracht in beeldentuin van Museum Arnhem. De mannen- en vrouwenkop hebben een plaats gevonden als langdurige bruikleen in het Hildo Krop Museum in Steenwijk. De houten maskerkoppen, met de titels ‘Actie naar binnen’ en ‘Actie naar buiten’, bevinden zich in een particuliere collectie.
Nieuwezijds Voorburgwal 225, Amsterdam
Donauweg 14, Amsterdam
1929
4 beelden voor toren:
a. roepende krantenjongen met één hand hoog (2x)
b. roepende krantenjongen met twee handen hoog (2x)
brons, 88 cm
architect: J.F. Staal en M. Staal-Kropholler
De toren van het voormalige Telegraafgebouw werd oorspronkelijk bekroond door vier bronzen beelden gemaakt door Hildo Krop. Deze vier beelden stellen vier naakte jongemannen voor, zogenaamde krantenjongens of stadsomroepers. Dit zijn twee maal twee identieke beelden. Krop heeft bij zijn ontwerp rekening gehouden met de hoge positie van de beelden. De lichaamsverhoudingen zijn daarom vertekend weergegeven; de bovenlichamen zijn naar verhouding zeer lang, net als de armen. De handen zijn extra groot weergegeven om het symbolisch opvangen (luisterend gebaar) en doorgeven van het nieuws (roepend gebaar) te accentueren.
Twee foto’s uit het Hildo Krop Museum-archief laten zien hoe het plaatsen van deze beelden in zijn werk ging anno 1929. De monteurs hebben er in ieder geval wel plezier in, op zo’n 47 meter hoogte.
Bij de verhuizing van het Dagblad De Telegraaf in 1974 naar de Donauweg Sloterdijk, werden de bronzen beelden meegenomen en in de hal van het nieuwe pand geplaatst. De toren aan de Nieuwezijds Voorburgwal moest het sindsdien doen zonder de beelden. Hoewel er weinig Amsterdammers waren die de beelden op de toren misten, door de hoogte waren ze vrijwel onzichtbaar, werd toch besloten van de originele beelden replica’s te maken, om die terug te plaatsen op de toren. De oorspronkelijke beelden waren nog in goede staat, waardoor het mogelijk was door middel van mallen exacte kopieën te maken. Op 2 juli 2004 werden de replica’s van de beelden op hun oude plek geplaatst.
bron: Kunst aan de Straat, red. Joost de Wal – 2009
ca.1920
a. basis afsluiting: boogschutter met dier- en bloemmotieven
graniet, 100 cm
b. deurrooster: rennend paard, mannen en bloemmotieven
ajourreliëf, notenhout, gedeeltelijk verguld, 50 cm
c. Mannetje met staf en steigerende veulens
bouwaardewerk, 35 cm
d. trappaalbekroning: man die paard temt
gebeitst hout, 60 cm
Architect: Michel de Klerk
De school aan de Oostzaanstraat is gebouwd tussen 1913 en 1914 door Publieke Werken. In 1917 kreeg Michel de Klerk de opdracht van de Woningbouwvereniging Eigen Haard om voor het overige deel van het perceel woningen te ontwerpen. Voor dit plan integreerde hij het schoolgebouw in het wooncomplex dat later, gezien de vorm van het gebouw, ‘Het Schip’ zou gaan heten. Eigen Haard vond deze aanpassingen echter te duur, zodat het schoolgebouw als een vreemde eend in de bijt in het woningencomplex kwam te staan. Wel kreeg Hildo Krop de opdracht op enkele beeldhouwwerken aan de gevel van de school toe te voegen. De naam van de kleuterschool was ‘De Veulens’ en inspireerde Krop tot beeldhouwwerk van paardenkoppen en veulens. Met de boogschutter geeft Krop de boodschap aan de kinderen van de school mee, dat een schutter door concentratie en oefening in zijn levensbehoeften kan voorzien. Ton Heijdra (Museum Het Schip) ziet er meer Apollo in, die met zijn pijl en boog de klassen met kleuters tegen het gevaar beschermt. Boven de ingang maakte Krop een houten ajourreliëf met een rennend paard. Ook aan het interieur is nog een werk van Krop te vinden; een houten trapleuning met trappaalbekroning die een voorstelling laat zien van een man die een paard temt. Oefening baart kunst, lijkt Krop hier aan de leerlingen mee te geven. Dit fraaie stukje houtsnijwerk werd in 2016 gerestaureerd, waarbij onder meer de oren van het paard zijn aangevuld.
Het molentje aan de Oostzaanstraat is overigens niet van Krop, maar waarschijnlijk van Michel de Klerk zelf. Mogelijk is het wel gehakt in het atelier van Krop. Dit beeldhouwwerkje verwijst, vanwege de straatnamen in de buurt, naar de molens aan de Zaanse schans.
De schoolactiviteiten binnen het gebouw zijn na zo’n honderd jaar beëindigd. Vanaf juli 2016 is in het gebouw het Museum Het Schip gevestigd.
Bron: Publieke Werken, Pim van Schaik, 2018
zie ook: SPQA
Beursgebouw, Beursplein, Rotterdam
in de hal
ca. 1946
wit marmer op voetstuk van beige marmer, 39 cm (portret) / 18 cm (voetstuk)
De laagbouw van het huidige Beurs-complex in Rotterdam is ontworpen door architect J.F. Staal en werd gerealiseerd tussen 1936 en 1940. Ter herdenking van de in 1940 overleden architect werd besloten om in zijn laatste schepping een portretkop van J.F. Staal te plaatsen. Hildo Krop kreeg de opdracht om dit monument in marmer uit te voeren. Door de oorlog kon Krop hieraan niet eerder beginnen dan in 1946. Uiteindelijk werd het beeld op 27 mei 1948 in de hal van het gebouw onthuld.
Jan Frederik Staal (1878 – 1940) vestigde zich in 1902, samen met Alexander Kropholler, als architect in het Nederlandse aannemersbedrijf van zijn vader, Staal en Haalmeyer. Enkele door Staal en Kropholler ontworpen gebouwen zijn de kantoren van de levensverzekeringsmaatschappij De Utrecht in Amsterdam. In 1910 werd de samenwerking verbroken tussen Staal en Kropholler en ging Staal ontwerpen uitvoeren in de stijl van de Amsterdamse School. De villa’s in Park Meerwijk te Bergen(1917-1918) waren zijn eerste gebouwen in deze stijl. Staal is een zeer belangrijk Nederlands architect die op organische wijze de ontwikkeling heeft doorgemaakt van de Amsterdamse School-architectuur naar de Nieuwe Zakelijkheid. Hij was een fervent socialist, maar is ook korte tijd lid geweest van de Communistische Partij. Staal is lange tijd bestuurslid geweest van architectuurgenootschap Architectura et Amicitia. Van 1920 tot 1930 was hij tevens lid van de redactie van Wendingen. In 1925 heeft hij het ontwerp gemaakt voor het Nederlands paviljoen Exposition des Arts décoratifs et industriëls te Parijs. Voor dit paviljoen heeft Hildo Krop bouwbeeldhouwwerk geleverd (B 47).
bron: Wikipedia
terug naar boven